Ιασωνίδης Λεωνίδας

Γεννήθηκε στον Πόντο το 1884 και απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη το 1959.
-Το 1902 απεφοίτησε από το φημισμένο “Φροντιστήριον” Τραπεζούντος… στη συνέχεια σπούδασε νομικά στην Κωνσταντινούπολη… συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι… και έλαβε πτυχίο στις πολιτικές και κοινωνικές επιστήμες…
-Το 1917 ιδρύει στο Ροστόβ την «Ευξεινοπόντειον ΄Ενωσιν» και πρωτοστατεί στην ίδρυση της «Κεντρικής Ενώσεως των Ποντίων» στο Αικατερινοντάρ το 1918.
-Το 1919 συμμετέχει στην Εθνοσυνέλευση των Ποντίων του Βατούμ, της οποίας διετέλεσε τελευταίος πρόεδρος, με σκοπό την αποκατάσταση του Πόντου και τη δημιουργία ανεξάρτητης-αυτόνομης Δημοκρατίας.
-Η πατριωτική δράση του έχει ως αποτέλεσμα την ερήμην καταδίκη του σε θάνατο με απαγχονισμό από τα δικαστήρια “ανεξαρτησίας” της Αμάσειας, που οργάνωσαν οι νεότουρκοι και οδήγησαν στον θάνατο χιλιάδες Έλληνες του Πόντου.
-Το Σεπτέμβριο του 1922 έρχεται πρόσφυγας στην Ελλάδα.
-Αγωνίζεται για τα δικαιώματα των προσφύγων που κατέφυγαν στην Ελλάδα μετά τη μικρασιατική καταστροφή.
- Ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική και από το 1923 εκλεγόταν συνεχώς Βουλευτής Θεσσαλονίκης… αλλά και Υπουργός Πρόνοιας, συμμετέχοντας στην κυβέρνηση του κόμματος Φιλελευθέρων” (1930-1932)…Υπουργός Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδος.
Υπήρξε απλός στη ζωή του, φιλοδίκαιος, χαριτολόγος και προπάντων φλογερός πατριώτης.