Tαφή των νεκρών
Γράφτηκε από τον Κωνσταντίνος Νίγδελης
- Κατηγορία Μικρασιατική εκστρατεία
- Διαβάστηκε 306 φορές
- μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Εκτύπωση
- Σχολιάστε πρώτοι!
Οι νεκροί του πολέμου…
Αντί μνημόσυνου, έτσι απλά όπως ταιριάζει στους ήρωες…
«Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει.
Εις τόπον χλόης εκεί με κατεσκήνωσεν,
επί ύδατος αναπαύσεως εξέθρεψέ με,
την ψυχήν μου επέστρεψε.
Ωδήγησέ με επί τρίβους δικαιοσύνης ένεκεν του ονόματος αυτού.
Εάν πορευτώ εν μέσω σκιάς θανάτου,
ου φοβηθήσομαι κακά, τι συ μετ’ εμού ει.
Η ράβδος σου και η βακτηρία σου αυταί με παρεκάλεσαν»
Τότε εσήκωνες το βλέμμα
μες στα κλάματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα
πλήθος αίμα ελληνικό.
Με τα ρούχα αιματωμένα
ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά.
Μοναχή το δρόμο επήρες,
εξανάλθες μοναχή•
δεν είν' εύκολες οι θύρες
εάν η χρεία τες κουρταλεί.
Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
αλλ' ανάσαση καμμιά•
άλλος σου έταξε βοήθεια
και σε γέλασε φρικτά.
Άλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου
οπού εχαίροντο πολύ,
«σύρε νά 'βρεις τα παιδιά σου,
σύρε», έλεγαν οι σκληροί.